Aste honetan Kunarteko arduradunak etorri zaizkigu prozesu sortzaile bat nola burutu duten kontatzera. Honek zentzu handia du, izan ere, aurten guk egingo dugun Antzerkia,(bai, letra larriz) hori bera da, oinarrian. Hau da, gure antzerkia sortzeko prosesu sortzaile batean sartu gara lehenik eta behin.
Horrela, kunarteko kideek, hauen helburu pedagogikoak adierazi dizkigute, besteak beste, sormena haur oso txikiekin garatzea eta kulturaren demokratizazioa.
Bi hauek izan ziren gure taldearentzat helbururik garrantzitsuena, eta kunarterekin ados gaude antzerkilaritzan eta arteen inguruan, orokorrean, haur hezkuntzak gaur egun, oraindik, oso islada gutxi duela adierazten dutenean. Eta baldin badu, ez dago poltsiko guztien eskura.
Horregatik jaiotzen da Kunarte, haur txikienei, 0-6 bitartekoei, hain zuzen ere, dagokien eskaintza kulturala emateko.
Horregatik, hauek planteatzen dituzten antzezlan guztiak adin horretarako daude espreski sortuak, eta horretaz gain, haurrek antzerkiaren gaiarekin bat datorren instalazio bat bizitzeko aukera dute Kunartek duen beste espazio batean. Horrela antzerkiaren esperientzia haur txikienen perspestibatik bizitzen dute, hemen eta orain, hain zuzen ere.
Honen ondorioa miragarria da: haurrek goitik behera sartzen dira ikusiko duten antzerkian, eta mezuaz eta istorioaz disfrutatzeaz gain, benetako bizi esperientzia esanguratsua bihurtzen da haientzat.
Horrela ikusi ahal izan genuen Kunartek erakutsi zigun Iz antzezlanean:
Hasteko, Iz Kiribil antzerki taldearen lana dela. Iparraldetik datoz eta Jean Philippe Leremboourek zuzentzen du, eta Amaia Hennebuttek jartzen du taula gainean. Izek Gizakiaren hitorioaren ibilbidea kontatzen du, euskal mitologian oinarritutako estetika milimalistarekin. Horrez gain, taula gainean aktore eta musikari batek egiten du lan, antzerkiaren atmosfera borobilduz.
3-5 urteko haurrentzat planteatzen dute, eta gu, Irakasleen eskolako ikasleak izanik, izugarri lagungarria izan zen Iz ikusteaz gain bost urteko haur talde baten erantzunak behatu ahal izan genuelako.
Bi ideia argi atera genituen esperientzia hontatik: Haurrek bere era dutela antzerkiaz gozatzeko, eta horregatik helduok gure jarrera modulatu behar dugula. Ixiltzeko eskatu beharrean, aktorreekin eserlekutik egiten dituzten interakzioak errespetatuz, gehien bat. Tarte horretan, gure ardura bakarra haurra antzerkiaren istorian sartzen dela zihurtatzea da, eta atmofera hori apurtzen bazaio, berriro ere barrura sartzea.
Honetaz gain, tartea izan genuen ere Kiribil taldearekin gure aburuak banatzeko, eta beraiekin antzerkilaritzako hainbat teknika ikusteko.Horietan aipagarriena entzuketa aktiboaren ariketa izan zen, behar beharrezkoa taula gainean daduden aktoreek elkar ulertzeko, gidoitik kanpo egiten dituzten edozein moduko adierazpenetan.
Oso esperientza positiboa izan zen guretzat, eta eskertu izan genuke hau lehenago egin bagenu, gure prozesu sortzailea askoz gehiago erraztuko bailukelako.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina