Urtero bezala bai eskoletan eta gizarte etxeetan arroza, pasta, esnea, pixoihalak, konpresak eta bestelakoak jasotzen dira, haurrek dioten bezala txiroak diren horientzat. Eta bai, txiroak diren horientzat dira. Baina betidanik Europako mendebaldean, txiroak besteak direla ulertu izan da; badirudi hemen ez dela txirorik existitzen.
Baina zer da txiroa izatea? Diru iturrien eta kantitatearen arabera soilik sailkatu behar dira pertsonak? Eta beste guztia non geratzen da? Hezkuntza sistema adostu bat erabakitzeko gai ez diren eragile sozialak txiroak al dira? Euskara hizkuntza alde batera uzten duten horiek txiroak al dira? Gizarte heteropatriarkala txiroa al da? Eta gizarte kapitalista bat? Mundu osoan zehar emakumeak erasotu, mehatxatu, jipoitzen eta hauek erahiltzen dituztenak txiroak dira? Supermerkatu eta multinazionalen erruz denda eta komertzio txikien desagerpena eragiten dutenak? Guzti hau onartu eta amen egiten duten norbanako horiek ere txiroak dira? Non geratzen dira giza eskubideak eta bakea? Horiek ukatzen dituzten guztiak txiroak dira? Errefuxiatuei harresiak zein mugak jartzen dizkieten horien baloreak txiroak al dira?
Finean, galdera hauei erantzun zentzudun bat emanez gero, mundu oso txiro batean bizi garelaz jabetuko ginateke eta agian, janaria eta konpresak bidali ez ezik, berdintasunean oinarritutako gizarte justu batea bizi ahal izateko martxan jarri beharko ginateke.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina